Η αρχαία ντόπα
Μια ιστορική εκδοχή θέλει την χρήση των αναβολικών και της ντόπας να ξεκινάει από την αρχαιότητα με τα φύλλα κόκας και ένα είδος πιπεριού. Ήταν ένα «διεργετικό βότανο» γράφει ο Παυσανίας και φτάνει μέχρι σήμερα με τη χρήση της τετραϋδρογεστρινόνης, που είναι δημιουργία των εργαστηρίων. Στους αρχαίους Oλυμπιακούς Aγώνες ο νικητής έπαιρνε ένα στεφάνι από κλαδί αγριελιάς, τον κότινο. Στην περίπτωση όμως που ο αθλητής παρέβαινε τους κανόνες, τότε προβλέπονταν και αυστηρές ποινές: χρηματικό πρόστιμο, αποκλεισμός από τους αγώνες, ακόμη και σωματικές τιμωρίες! Ουαί και αλοίμονο εάν πιανόταν κάποιος…ντοπαρισμένος!
Σύμφωνα με τον καθηγητή Θανάση Διαμαντόπουλο από τον 5ο αιώνα πΧ η Iατρική εξελίσσεται και από την περιποίηση των τραυματισμών και τη διατύπωση μερικών απλών διαιτητικών συμβουλών υγιεινής εξειδικεύεται σε καθαρή αθλητιατρική. Πρώτο βήμα ήταν η απομάκρυνση από αυτό που θα ονομάζαμε μεσογειακή δίαιτα, η κατανάλωση δηλαδή κυρίως φυτικών υδατανθράκων, όπως τα σύκα, και η αντικατάστασή τους ειδικά για αθλητές, από πλημμύρα ζωικών πρωτεϊνών, με τη μορφή βοείου κρέατος. Ένα είδος δηλαδή high proteidiet, που και σήμερα συνιστάται για τον πρωταθλητισμό. Αναφέρεται πως ήταν πρώτος ο Πυθαγόρας που εισήγαγε αυτήν τη μέθοδο. Ένα δεύτερο βήμα ήταν η υπερβολική προπόνηση. Την τακτική αυτή καυτηριάζει ο Ιπποκράτης, και είναι ενδιαφέρον να δούμε τη διάκριση που κάνει ανάμεσα στην αληθή υγεία και την υπερβολική δύναμη, με την επίδειξη φουσκωτών μυών. Στον ίδιο δρόμο σκέψης συνεχίζει, λέγοντας πως περισσότερο από την έντονη γυμναστική, που κάνει το δέρμα αραιό και ευαίσθητο σε διαταραχές, ωφελεί ένας περίπατος μετά το γεύμα.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Θανάση Διαμαντόπουλο από τον 5ο αιώνα πΧ η Iατρική εξελίσσεται και από την περιποίηση των τραυματισμών και τη διατύπωση μερικών απλών διαιτητικών συμβουλών υγιεινής εξειδικεύεται σε καθαρή αθλητιατρική. Πρώτο βήμα ήταν η απομάκρυνση από αυτό που θα ονομάζαμε μεσογειακή δίαιτα, η κατανάλωση δηλαδή κυρίως φυτικών υδατανθράκων, όπως τα σύκα, και η αντικατάστασή τους ειδικά για αθλητές, από πλημμύρα ζωικών πρωτεϊνών, με τη μορφή βοείου κρέατος. Ένα είδος δηλαδή high proteidiet, που και σήμερα συνιστάται για τον πρωταθλητισμό. Αναφέρεται πως ήταν πρώτος ο Πυθαγόρας που εισήγαγε αυτήν τη μέθοδο. Ένα δεύτερο βήμα ήταν η υπερβολική προπόνηση. Την τακτική αυτή καυτηριάζει ο Ιπποκράτης, και είναι ενδιαφέρον να δούμε τη διάκριση που κάνει ανάμεσα στην αληθή υγεία και την υπερβολική δύναμη, με την επίδειξη φουσκωτών μυών. Στον ίδιο δρόμο σκέψης συνεχίζει, λέγοντας πως περισσότερο από την έντονη γυμναστική, που κάνει το δέρμα αραιό και ευαίσθητο σε διαταραχές, ωφελεί ένας περίπατος μετά το γεύμα.
Γ ια περισσότερες πληροφορίες ...
|
|